Decyzją Zarządu z 20 września 2023 r. na podstawie § 6 Statutu przyjęto do Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza dwóch nowych członków: Zbigniewa Rutkowskiego i dr. Wiesława Dąbrowskiego.
Ponadto Zarząd na podstawie § 8 Statutu skreślił z grona członków Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza Marcina Borelowskiego, Jana Z. Brudnickiego, Wiesława Budzyńskiego, Jerzego Gałajdę, Marię Jentys-Borelowską, Alinę Pliszkę, Bohdana Rączkowskiego i Wiesława Turzańskiego.
Obecnie Stowarzyszenie liczy 20. członków zwyczajnych oraz 2. członków honorowych.
Nowe ukonstytuowanie się Zarządu, powołanie Jury Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2023 oraz sprawy członkowskie zdominowały posiedzenie Zarządu Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza, które odbyło się 20 czerwca 2023 roku, o godz. 14.00w Górowie Iławeckim.
1. W związku z dobrowolnym wystąpieniem ze Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza prof. dr. hab. Mikołaja Melanowicza – pełniącego w obecnej kadencji funkcję wiceprezesa Zarządu, red. Romualda Karasia – członka Zarządu, red. Jerzego Biernackiego – sekretarza Zarządu oraz rezygnacji z funkcji wiceprezesa Zarządu dr. Edwarda W. Stańczaka, Zarząd dokonał nowego ukonstytuowania się w następującym składzie:
prezes – dr Ireneusz St. Bruski,
skarbnik, sekretarz – Joanna Pogórska,
członek – dr Edward W. Stańczak.
2. W związku ze zbliżającym się finałem 28. edycji Nagród im. Witolda Hulewicza za rok 2023, Zarząd Stowarzyszenia – organizator Nagrody im. Witolda Hulewicza – podjął Uchwałę ws. powołania Jury Nagrody.
W skład Jury weszli przedstawiciele władz statutowych Stowarzyszenia (Zarządu i Komisji Rewizyjnej) oraz członkowie zaangażowani w działalność Stowarzyszenia, m.in. ci, którzy mają uregulowane składki członkowskie za rok 2023. Ze zgłoszonych osób do Jury, zrezygnowali: dr Edward W. Stańczak oraz Ewa Hajdukonis, która ze względu na podjętą w ubiegłym roku pracę w służbie dyplomatycznej w Brukseli, postanowiła zawiesić swoje członkostwo w Stowarzyszeniu.
Ostatecznie w skład Jury, powołanego decyzją Zarządu, weszli: dr hab. Kazimierz Świegocki jako przewodniczący, ks. dr Ireneusz St. Bruski jako sekretarz, Bożena Kociołkowska, Radosława Pieniężna-Grabowska, Joanna Pogórska, Mirosław Prandota, Jan Tetter i Stefan Truszczyński.
Jednocześnie Zarząd zaakceptował tekst Regulaminu Nagrody im. Witolda Hulewicza oraz zadecydował, iż głosowanie ws. ostatecznej listy laureatów Nagrody za rok 2023 zostanie przeprowadzone drogą internetową.
3. W związku z wycofaniem się ze Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza red. Romualda Karasia, który od 2014 roku użyczał swojego prywatnego mieszkania – mieszczącego się w Warszawie, przy al. Jana Pawła II nr 70/48 – jako adresu Stowarzyszenia, Zarząd podjął Uchwałę o jego zmianie. Nowym adresem władz naczelnych Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza będzie lokal mieszczący się w Warszawie przy ulicy Podchorążych 41 m. 7.
Ponadto Zarząd potwierdził, że adresem korespondencyjnym pozostaje nadal adres redakcji czasopisma „Ostoja. Sztuka • Literatura • Społeczeństwo”, wydawanego przez Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza, mieszczący się w Olsztynie przy ul. kard. Hozjusza 12 m. 3.
4. W związku ze złożeniem wniosku przystąpienia do Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza przez pana dr. Eryka Kowalczyka – Zarząd podjął procedury związane z przyjęciem nowego członka zwyczajnego.
Równocześnie Zarząd przyjął wszczęcie procedury związanej z korektą listy członków Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza. Obecnie na liście znajduje się 25 członków zwyczajnych, z czego jedynie ośmioro na bieżąco reguluje składki, czworo częściowo, jedenaścioro zaś zalega ze składkami członkowskimi od 2014 lub 2015 roku.
Od 2014 roku – momentu utworzenia Stowarzyszenia wysokość składki członkowskiej wynosi 10 złotych miesięcznie. Stawka ta została również potwierdzona przez Zarząd Stowarzyszenia 21 maja 2021 roku.
Do członków nie wywiązujących się z obowiązku statutowego określonego w § 7 pkt. 3 Statutu, zostanie wysłany list polecony z prośbą o uregulowanie składek do 31 sierpnia br. W przypadku braku odpowiedzi, Zarząd będzie zmuszony – zgodnie z § 8 pkt. 1 Statutu – podjąć decyzję o skreśleniu danej osoby z listy członków zwyczajnych Stowarzyszenia.
5. W ramach spraw bieżących przedstawiono prośbę rozpropagowania wśród osób, które chciałyby włączyć się do Stowarzyszenia, deklaracji członkowskiej oraz wymogów statutowych związanych z przynależnością do Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza.
W wigilię 127. rocznicy urodzin Witolda Hulewicza, 25 listopada 2022 roku, w Domu Literatury w Warszawie odbyło się posiedzenie Kapituły i Jury Nagrody im. Witolda Hulewicza.
Jury Nagrody, w skład którego weszli: Jerzy Biernacki, Ireneusz St. Bruski – sekretarz Jury, Aleksander Czajkowski-Ładysz, Barbara Garczyńska, Ewa Hajdukonis, Romuald Karaś, Joanna Pogórska, Mirosław Prandota, Edward W. Stańczak, Kazimierz Świegocki – przewodniczący Jury i Jan Tetter, zatwierdziło Laureatów XXVII edycji Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2022.
Równocześnie podjęto decyzję o wręczeniu Nagród, zarówno XXVII edycji, jak i XXVIII za rok 2023, podczas jednej uroczystości: Gali Nagród im. Witolda Hulewicza, która odbędzie się 25 listopada 2023 roku (sobota), o godz. 17.00 w auli Domu Literatury.
Niniejszym publikujemy Listę Laureatów Nagród im. Witolda Hulewicza za rok 2022, którą tradycyjnie ogłoszono w rocznicę urodzin Patrona Nagrody i Stowarzyszenia.
Zgodnie z podjętą decyzją, w czerwcu 2023 roku, nastąpi ogłoszenie Laureatów XXVIII edycji Nagród za rok 2023.
Pod honorowym patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Mazowieckiego i Marszałka Województwa Wielkopolskiego, w Domu Literatury w Warszawie, 17 czerwca 2022 roku, odbyła się XXVI edycja Gali Nagród im. Witolda Hulewicza.
Nagroda im. Witolda Hulewicza powstała w 1995 roku, w 100. rocznicę urodzin Witolda Hulewicza (1895-1941), za zgodą i przy wsparciu Jego najbliższych: córki Agnieszki i jej męża Romana Feilla. Corocznie Jury i Kapituła Nagrody przyznaje wyróżnienia w tych dziedzinach twórczości, działań społecznych i gospodarczych, zwłaszcza tych, które były bliskie Witoldowi Hulewiczowi.
Za rok 2021 uhonorowano 19. laureatów z Polski oraz z Włoch i Wielkiej Brytanii.
Wielką Nagrodę im. Witolda Hulewicza otrzymałErnest Bryll – poeta, prozaik, dramaturg, autor tekstów piosenek, tłumacz, ambasador RP w Irlandii (1991-1995), członek polskiego i irlandzkiego PEN Clubu – za całokształt twórczości poetyckiej. Nagrodę finansową ufundował Marszałek Województwa Mazowieckiego.
Wielką Nagrodę Honorową im. Witolda Hulewicza przyznano pośmiertnieAndrzejowi Pityńskiemu (1947-2020) – polskiemu rzeźbiarzowi rodem z Ulanowa na Podkarpaciu, mieszkającemu i tworzącemu w Stanach Zjednoczonych, twórcy monumentalnych dzieł nawiązujących do wydarzeń z dziejów Polski, Kawalerowi Orderu Orła Białego – za wierną służbę Ojczyźnie.
Nagrodę w imieniu Rodziny Mistrza odebrali: dr Witold Zych i wójt Zbigniew Walczak.
Nagrodę Grand Prix im. Witolda Hulewicza za rok 2021 otrzymał Krzysztof Dybciak – poeta, eseista, historyk i teoretyk literatury, kierownik Katedry Literatury XX wieku UKSW, profesor nauk humanistycznych, autor wydanej w 2021 roku książki Pisarstwo Karola Wojtyły – Jana Pawła II w oczach krytyków i uczonych oraz Pisarz, który został papieżem. Twórczość Karola Wojtyły – Jana Pawła II – za działalność naukową.
Za rok 2021 przyznano trzy Nagrody Honorowe im. Witolda Hulewicza:
Włodzimierz Bodnar – lekarz pediatra, specjalista chorób płuc wraz z Zespołem Przychodni OPTIMA w Przemyślu – otrzymał Nagrodę za oddanie w walce o zdrowie i życie Polaków w czasie pandemii.
Małgorzata Niczuk – założycielka Galerii Usługa Jazz Bar w Olsztynie, miejsca sztuki i muzyki, oazy twórczości artystycznej, wystaw, wieczorów autorskich, koncertów i spektakli teatralnych – otrzymała Nagrodę za promocję kultury i sztuki oraz mecenat nad twórcami.
Zbigniew Walczak – wójt Gminy Jarocin i Rada Gminy Jarocin za podjęcie decyzji o przyjęciu Pomnika „Rzeź Wołyńska” Andrzeja Pityńskiego upamiętniającego ofiary ludobójstwa Polaków na Kresach Wschodnich i wystawieniu go przy Via Carpatia.
W gronie laureatów Nagród im. Witolda Hulewicza za rok 2021 znaleźli się następujący twórcy:
Witold Żylicz z Gdańska – wnuk Bohdana Hulewicza (1888-1968), który przekazał Stowarzyszeniu im. Witolda Hulewicza prawa do przekładu na język niemiecki Wesela Stanisława Wyspiańskiego – otrzymał Nagrodę za ochronę spuścizny rodu Hulewiczów. Nagrodę ufundował Marszałek Województwa Wielkopolskiego.
Witold Zych z Tarnobrzega – doktor historii sztuki, inż. budownictwa, który sprawował nadzór nad pracami konserwatorskimi w zamkach w Baranowie Sandomierskim, Krasiczynie i Ujeździe oraz którego sukcesem było odnalezienie, uważanego za zaginiony, tryptyku ołtarzowego Jacka Malczewskiego z kaplicy zamku w Baranowie Sandomierskim, a także zainicjowanie rekonstrukcji kaplic w zamkach w Krasiczynie i Baranowie, promotor twórczości Andrzeja Pityńskiego i problematyki rzeźby monumentalnej – otrzymał Nagrodę za monografię pt. Andrzej Pityński. Rzeźbiarz.
Andrzej Suchcitz z Londynu – historyk, archiwista, publicysta, kierownik Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Władysława Sikorskiego w Londynie, współpracownik komisji do badania dziejów Polskich Władz Centralnych na Uchodźstwie przy Wydziale Historyczno-Filozoficznym PAU – otrzymał Nagrodę w dziedzinie nauk historycznych. Nagrodę w imieniu Laureata odebrała podczas Gali pani Zofia Szlenkier.
Joanna Pogórska z Tarnowa koło Garwolina – działaczka społeczna i donatorka, wieloletnia prezes Fundacji „Ostoja Przy Wiśle”, współfundatorka kaplicy w Tarnowie koło Wilgi jako wotum wdzięczności Pani Jasnogórskiej, twórczyni konkursu „Pamięć nieustająca”, honorowa członek Zgrupowania Armii Krajowej „Gustaw” – „Harnaś” – otrzymała Nagrodę za działalność społeczną.
Anna Mieszczanek z Warszawy – publicystka i dziennikarka, animatorka społeczna, psycho-edukatorka w konfliktach i kryzysach rodzinnych, mediatorka rodzinna; autorka bestsellerowej rozmowy-eseju z Wojciechem Eichelbergiem pt. Jak wychowywać szczęśliwe dzieci, ostatnie jej książki to: Przedwojenni. Zawsze był jakiś dwór i Dzień bez Teleranka. Jak się żyło w stanie wojennym – otrzymała Nagrodę na twórczość publicystyczną.
Krystyna Gucewicz-Przybora z Mińska Mazowieckiego – pisarka i poetka, reżyser, autorka scenariuszy widowisk teatralnych i programów telewizyjnych, twórczyni spotkań z poezją w Teatrze Narodowym tzw. „Ostrych Dyżurów Poetyckich” będących największym przedsięwzięciem charytatywnym polskiego środowiska aktorskiego, dobry duch Domu Artystów w Skolimowie – otrzymała Nagrodę za działalność na polu kultury w połączeniu z troską o drugiego człowieka. Dyplom oraz nagroda pieniężna, którą ufundował Związek Artystów Scen Polskich, zostanie wręczona Laureatce w późniejszym terminie.
Małgorzata Chomicz z Perugii – artysta grafik, absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, profesor sztuki, pierwsza w dziejach Indira Kala Sangeet University Khairagarh w Indiach visiting professor, publicystka, autorka ponad 65. wystaw indywidualnych, laureatka wielu prestiżowych nagród międzynarodowych – otrzymała Nagrodę w dziedzinie sztuk plastycznych.
W związku z faktem, że Laureatka obecnie realizuje wystawę we Francji, dyplom oraz nagroda pieniężna, którą ufundował Marszałek Województwa Wielkopolskiego, zostanie wręczona w późniejszym terminie.
Leszek Bednarczuk z Krakowa – językoznawca, indoeuropeista i celtolog, członek Polskiej Akademii Umiejętności, profesor nauk humanistycznych, związany z Wilnem, autor prac o Wielkim Księstwie Litewskim, a także o tym, gdzie rodził się język polski – otrzymał Nagrodę w dziedzinie literatury.
Krzysztof Barszczewski z Serocka – artysta stolarz, amator przyrodnik, ornitolog, opiekun ptactwa w okolicy Serocka oraz pasjonat artystycznego kształtowania drzew i krzewów – otrzymał Nagrodę za niezwykle pasje, służące lokalnej społeczności. Nagrodę finansową ufundował Marszałek Województwa Mazowieckiego
Maksymilian Adamski z Warszawy – dziennikarz prasy ludowej, autor opracowania i wyboru tekstów misteriów religijnych i obyczajowych, wydanych przez Wydawnictwo Apostolicum w Ząbkach – otrzymał Nagrodę za popularyzację obrzędów ludowych i misteriów religijnych. Nagrodę finansową ufundował Marszałek Województwa Mazowieckiego.
W bieżącym roku Kapituła Nagrody im. Witolda Hulewicza powróciła do przyznania Nagrody Młodych… za rok 2021 otrzymały ją Małgorzata Jaroszek (absolwentka studiów licencjackich z dziennikarstwa i komunikacji społecznej na UKSW, studentka studiów magisterskich na tymże kierunku oraz w Szkole Filmowej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach) i Joanna Jaroszek (studentka I roku kierunku lekarskiego Collegium Medicum na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego) z Radomia – wolontariuszki, zaangażowane w działalność Instytutu Myśli Schumana w Polsce, m.in. w ramach projektów „Wigilia Bez Granic”, „Wielkanoc Bez Granic”, „Życie Bez Granic”.
Podczas Gali w Auli warszawskiego Domu Literatury zabrzmiały utwory Fryderyka Chopina, które zagrał młody pianista – Michał Domagała, uczeń Szkoły Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gąbinie i Szkoły Podstawowej im. Władysława Jagiełły w Kutnie, laureat konkursów pianistycznych.
Sponsorem strategicznym XXVI Gali Nagród im. Witolda Hulewicza był KGHM Polska Miedź SA.
Partnerem wydarzenia, organizowanego od 2014 roku przez Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza, był Związek Artystów Scen Polskich, Fundacja Domu Literatury w Warszawie oraz Redakcja Redakcja czasopisma społeczno-kulturalnego „Ostoja. Sztuka – Literatura – Społeczeństwo”.
Patronat medialny objęły Fundacja Niezależny Fundusz Kultury „PolCanArt”, portal internetowy „Się Myśli” oraz media Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza.
Ukraińskie kobiety z dziećmi uciekają od bomb i wycieńczenia. Polska przygarnia i przytula. Dzieli się tym co ma. W Brukseli parszywa opozycyjna dwudziestka eurodeputowanych z Polski, bezpieczna i obżarta, podnosi łapę przeciw własnemu krajowi i maltretowanym na naszych oczach sąsiadom, bo te pieniądze to również dla nich.
Dziesięcioro było przeciwko Polsce. Dziesięcioro się wstrzymało, co na to samo wychodzi.
Ci, którzy byli przeciw: Stare komuchy – Belka, Cimoszewicz, Miller. Szczur solidarnościowy – Buzek. Zacietrzewieni w nienawiści do PiS – Kohut, Spurek, Thun. Wreszcie icki – to takie wstążeczki na wantach jachtu pokazujące skąd wieje wiatr – Adamowicz, Kalinowski, Biedroń. Parszywa dziesiątka, pierwsza z dwóch dzieciątek.
Tych, którzy „wstrzymali się”, ale i w ten sposób opowiedzieli się przeciw współobywatelom wymienić też należy: Arłukowicz, Duda (Jarosław), Frankowski, Halicki, Kopacz, Lewandowski, Łukaciejewska, Ochojska, Olbrycht, Sikorski…
Poeta pamięta – pisał Czesław Miłosz. Pamięta Zbrodnie i niegodziwość. Wszyscy musimy zapamiętać tę dwudziestkę. To sprawa zdrady narodowej. Niech prawnicy tym się zajmą. Dość! Nie będę więcej o tych ludziach pisał, bo to nie Polacy. To zlepek egoizmu i głupoty.
Pieniądze Polsce i Polakom się należą. I dostaniemy je. I to dużo. Uczciwi ludzie na całym świecie widzą co Polska robi. Ale nie ci, którzy zarabiają ponad sto tysięcy miesięcznie. Ani ci, którzy do raju na pewno się nie dostaną, choć swoje pieniądze już tam wysłali.
Mamy już ponad 1,5 miliona uchodźców. Będzie jeszcze więcej. Święta Mario, Królowo Polski, pomóż ludziom umierającym w Mariupolu. Wydobywanym spod gruzów w czasie kolejnych bombardowań, ostrzeliwanym w pociągach ratowniczych i karetkach.
Telewizyjne relacje na przemian pokazują niezwykle przystojnych przywódców i super eleganckie przywódczynie Unii, witanych na wielkim placu przed Wersalem. I zaraz po tym widzimy zagładę, ruiny miast ukraińskich, obraz ratowanych ludzi. Piłkarze grają, artyści śpiewają i tańczą.
Tylko niebo nad napadniętym przez zbrodniarza krajem nadal nie zamknięte przed rakietami i bombowcami.
W polskim Sejmie jednogłośnie przyjęto ustawę obronną. Choć i tu pięciu się wstrzymało od głosu, dołączając do parszywej dwudziestki. Jak można przy nich siedzieć w poselskich ławach?
Dwujęzyczna edycja – Poezja Rainera Marii Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza – która ukazuje się nakładem Wydawnictwa Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza „Ostoja”, stanowi przybliżenie bogactwa poetyckiego austriackiego poety, reprezentanta liryki symbolicznej, prekursora egzystencjalizmu, jak również poszerzenie wiedzy o życiu i twórczości Witolda Hulewicza – polskiego poety, pisarza, przyjaciela Rilkego i wybitnego tłumacza literatury niemieckojęzycznej.
Publikacja zawiera w sobie: Das Stunden-Buch (Księgę godzin; wiersze z lat 1899-1905) oraz obszerny wybór utworów zaczerpniętych ze zbiorów: Das Buch der Bilder (Księga obrazów; wiersze z lat 1902-1906), Neue Gedichte (Wiersze nowe, 1907), Der Neuen Gedichte anderer Teil (Wierszy nowych część wtóra, 1908), Das Marien-Leben (Życie Maryi, 1912) i Die Sonette an Orpheus (Sonety do Orfeusza, 1922).
Polskie tłumaczenie utworów Rilkego autorstwa Witolda Hulewicza zaczerpnięto z dwóch zbiorów: Księgi godzin z trzech ksiąg złożonej – wydanej nakładem wileńskiego Wydawnictwa Ludwika Chomińskiego i wydrukowanej w Polskiej Drukarni Nakładowej „Lux” w Wilnie w 1935 roku oraz z Księgi obrazów. Wierszy nowych, która została wydrukowana w warszawskiej Drukarni Jana Sidorowskiego przy ul. Wspólnej 59 i ukazała się w 1927 roku w wydawnictwie Skład Główny – Dom Książki Polskiej w Warszawie.
Obecne wydanie poetyckich tekstów poprzedza przedmowa redaktora Romualda Karasia – polskiego reportażysty, dziennikarza i literata, współtwórcy i wieloletniego prezesa Stowarzyszenia imienia Witolda Hulewicza.
W książce zachowano oryginalną wersję utworów, wprowadzając jedynie niewielką korektę dostosowując tekst do współczesnych zasad ortografii.
Poezja Rainera Marii Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza ukazuje się w ramach projektu zatytułowanego: „Poezje Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza”, realizowanego na podstawie umowy z Instytutem Książki, który dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Niniejszy zbiór poezji ukazuje się w 2021 roku z okazji 95. rocznicy śmierci Rilkego, zmarłego 29 grudnia 1926 roku w Valmont koło Montreux, i 80. rocznicy śmierci Hulewicza, którego Niemcy rozstrzelali 12 czerwca 1941 roku w Palmirach pod Warszawą.
* * *
Diese zweisprachige Edition Lyrik von Rainer Maria Rilke übersetzt von Witold Hulewicz, herausgebracht vom Verlag „Ostoja” der Witold-Hulewicz-Gesellschaft (Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza), bringt den Reichtum des lyrischen Werkes von Rainer Maria Rilke, dem österreichischen Dichter, Vertreter des Symbolismus, Vorläufer des Existenzialismus, näher. Sie vertieft aber auch das Wissen über Leben und Werk von Witold Hulewicz – einem polnischen Dichter, Schriftsteller, herausragenden Übersetzer deutschsprachiger Literatur und Freund Rilkes.
Die Edition enthält Texte aus der Sammlung Das Stunden-Buch (Gedichte aus den Jahren 1899-1905) sowie eine umfangreiche Auswahl an Werken aus den Sammlungen: Das Buch der Bilder (Gedichte aus den Jahren 1902-1906), Neue Gedichte (1907), Der Neuen Gedichte anderer Teil (1908), Das Marien-Leben (1912) und Die Sonette an Orpheus (1922).
Die polnischsprachigen Übersetzungen der Werke Rainer Maria Rilkes durch Witold Hulewicz wurden zwei Sammlungen entnommen: Księga godzin z trzech ksiąg złożona, herausgegeben vom Verlag Ludwik Chomiński in Wilna, gedruckt in der polnischen Druckerei „Lux” in Wilna im Jahre 1935 sowie Księga obrazów. Wiersze nowe, gedruckt 1927 von der Warschauer Druckerei Jan Sidorowski in der Wspólna Strasse 59, veröffentlicht vom Verlag Skład Główny – Dom Książki Polskiej ebenfalls dort.
Die vorliegende Edition ist versehen mit einem Vorwort des polnischen Reporters Romuald Karaś, einem Mitbegründer der Witold-Hulewicz-Gesellschaft und deren langjährigem Vorsitzenden. Bis auf wenige Anpassungen an die moderne Rechtschreibung wurde die ursprüngliche Fassung der Werke beibehalten.
Die Ausgabe der Edition Lyrik von Rainer Maria Rilke übersetzt von Witold Hulewicz wurde realisiert im Rahmen eines Vertrages mit dem polnischen Literaturinstitut (Instytut Książki), mitfinanziert aus dem Fonds für Kulturförderung (Fundusz Promocji Kultury) des Ministeriums für Kultur, Nationales Erbe und Sport (Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu) der Republik Polen.
Der Gedichtband erscheint im Jahr 2021 zum 95. Todestag von Rainer Maria Rilke, der am 29. Dezember 1926 in Valmont bei Montreux starb und zum 80. Todestag von Witold Hulewicz, der am 12. Juni 1941 im Wald Palmiry bei Warschau von Einheiten der deutschen Besatzungsmacht erschossen wurde.
Ireneusz St. Bruski
Warszawa, 29 grudnia 2021
Książkę można pobrać gratisowo ze strony partnera medialnego projektu:
Rainer Maria Rilke – eigentlich René Karl Wilhelm Johann Josef Maria – wurde am 4. Dezember 1875 in Prag geboren; er starb am 29. Dezember 1926 in Valmont bei Montreux in der Schweiz. Er war ein Einzelkind, Sohn von Josef Rilke und Sophie, geborene Entz.
Seine Kindheit und Jugend waren nicht sehr glücklich, vor allem weil die Ehe seiner Eltern 1884 zerbrach. Seitdem blieb René bei seiner Mutter. Um die unerfüllten Ambitionen seines Vaters zu erfüllen, besuchte er eine Militärakademie (1886-1901). Seine Ausbildung setzte er privat fort, auf diese Weise bereitete er sich auf das Abitur vor. 1895 begann er sein Studium an der Universität in Prag, später studierte er in München. Er studierte unter anderem Literatur, Kunstgeschichte und Philosophie.
1897 lernte er in München die russische Aristokratin und Schriftstellerin Lou Andreas-Salomé kennen, sie verliebten sich. Unter ihrem Einfluss änderte Rilke seinen Vornamen René zu Rainer. Aus der Romanze entwickelte sich eine tiefe Vertrautheit, die ihr ganzes Leben lang andauerte. Im Jahr 1900 lernte Rilke die Bildhauerin Clara H. Westhoff kennen, die er im folgenden Jahr heiratete; im Dezember 1901 kam ihre gemeinsame Tochter Ruth auf die Welt. Im Sommer 1902 verließ Rilke seine Familie und ging nach Paris, wo er an einer literarischen Biographie des französischen Bildhauers Auguste Rodin arbeitete (Auguste Rodin, 1903). Rilkes Ehe hielt die Probe der Zeit nicht stand; für den Rest seines Lebens lebte Rilke von Frau und Tochter getrennt. Er unternahm lange Reisen durch Europa, besuchte die Länder Nordafrikas, ging verschiedene Beziehungen ein. Rilke mied das öffentliche Leben. Er hielt die Poesie und die Reflexion über grundlegende metaphysische Probleme wie den Sinn des menschlichen Daseins, Tod, Liebe und das Leiden für seine einzige Berufung.
Sein erstes selbständig erschienenes Werk war die konventionell-stimmungshafte Sammlung Leben und Lieder (1894). Berühmt anhang wurde er mit dem Roman Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke (1912). Sein reifes Werk wurde vor allem durch die Reise nach Russland und die Begegnungen mit Leo Tolstoi beeinflusst. Er schöpfte auch aus der Erfahrung des französischen Symbolismus und der deutschsprachigen Tradition (Inspiration durch Romantiker, J. Chr. Hölderlin), dadurch schuf er in der deutschen Dichtung Grundlagen für eine Lyrik des bewussten Experimentierens, welche die existentiellen Ängste des modernen Menschen ausdrückten. Mit seinem Streben nach Grenzen des poetischen Ausdrucks beeinflusste er nachhaltig Dichter aller Richtungen.
Rilkes wichtigste Gedichtbände sind Das Buch der Bilder und Das Stunden-Buch. Seine spätere Schaffensperiode ist von einer wahren kreativen Explosion gekennzeichnet; es entstehen Neue Gedichte (1907), Der neuen Gedichte anderer Teil (1908), Epitaphien, u.a. Requiem (1908) und das Gedicht Das Marien-Leben (1913) sowie der autobiografische Roman Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge (1910), ein Vorläufer der existenziellen Strömung in der Weltliteratur.
Das durch den Ersten Weltkrieg verursachte Trauma führte zu einer gewissen schöpferischen Ohnmacht. Diese Schaffenskrise konnte Rilke überwinden und vollendete 1922 die Duineser Elegien und schrieb 1923 Die Sonette an Orpheus. Diese beiden Gedichtzyklen gelten als der Höhepunkt der Lyrik Rilkes. Rainer Maria Rilke übersetzte unter anderem Werke Michelangelos und Paul Valérys. Einen wichtigen Teil seines Nachlasses bilden Briefe, die nach seinem Tod von der Tochter Ruth veröffentlicht wurden.
Ab 1923 verschlechterte sich Rilkes Gesundheitszustand immer mehr. Trotz seiner gesundheitlichen Beschwerden, schrieb er ununterbrochen Gedichte. Kurz vor seinem Tod wurde bei ihm Leukämie diagnostiziert. Er starb Ende 1926 in einem Sanatorium in der Schweiz im Alter von 51. Jahren.
25 listopada 2021 roku, w przeddzień 126. rocznicy urodzin Witolda Hulewicza, w warszawskim Domu Literatury odbyło się posiedzenie Jury i Kapituły Nagrody im. Witolda Hulewicza.
Omówiono propozycje kandydatów i zatwierdzono laureatów tegorocznej, XXVI edycji Nagród, przedstawionych przez sekretarza Jury.
W poszczególnych kategoriach Nagrodę otrzymają:
Wielką Nagrodę Honorową im. Witolda Hulewicza za wierną służbę Polsce – Andrzej Pityński (nagrodę przyznano pośmiertnie).
Wielką Nagrodę im. Witolda Hulewicza za całokształt twórczości poetyckiej –Ernest Bryll.
Grand Prix Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2021 – prof. Krzysztof Dybciak za działalność naukową.
Nagroda Honorowa im. Witolda Hulewicza za rok 2021 powędruje w trzy miejsca naszego kraju, a otrzymają ją: Włodzimierz Bodnar wraz z Zespołem Przychodni OPTIMA z Przemyśla za oddanie w walce o zdrowie i życie Polaków w czasie pandemii; Małgorzata Niczuk z Olsztyna za promocję kultury i sztuki oraz mecenat nad twórcami oraz Zbigniew Walczak – wójt Gminy Jarocin i Rada Gminy Jarocin – za decyzję o przyjęciu pomnika „Rzeź Wołyńska” Andrzeja Pityńskiego upamiętniającego ofiary ludobójstwa Polaków na Kresach Wschodnich i wystawieniu go przy Via Carpatia.
Tradycyjne Nagrody imienia wybitnego Polaka i poety, wydawcy, tłumacza, współtwórcy Polskiego Radia w Wilnie, patrona Stowarzyszenia i Nagrody za rok 2021 otrzymają: Leszek Bednarczuk z Krakowa w dziedzinie literatury; Małgorzata Chomicz z Perugii w dziedzinie sztuk plastycznych; Krystyna Gucewicz-Przybora z Mińska Mazowieckiego za działalność na polu kultury w połączeniu z troską o drugiego człowieka; Anna Mieszczanek z Warszawy zatwórczość publicystyczną, Joanna Pogórska z Tarnowa koło Garwolina za działalność społeczną, Andrzej Suchcitz z Londynu w dziedzinie nauk historycznych; Witold Zych z Tarnobrzega za promocję twórczości Mistrza Pityńskiego, w tym edycję dzieła albumowego pt. Andrzej Pityński. Rzeźbiarz; Witold Żylicz z Gdańska za ochronę spuścizny rodu Hulewiczów.
Za rok 2021 roku została również przyznana Nagroda Młodych im. Witolda Hulewicza, otrzymają ją pochodzące z Radomia studentki i wolontariuszki: Małgorzata Jaroszek i Joanna Jaroszek – zaangażowane w działalność Instytutu Myśli Schumana w Polsce, m.in. w ramach projektów „Wigilia Bez Granic”, „Wielkanoc Bez Granic”, „Życie Bez Granic”.
Kapitułę Nagrody im. Witolda Hulewicza tworzą: Aleksander Barszczewski, red. Jerzy Biernacki – sekretarz, ks. dr Ireneusz St. Bruski, red. Romuald Karaś – przewodniczący, Zbigniew Majewski i prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz. W skład tegorocznego Jury Nagrody weszli: red. Jerzy Biernacki, Jan Zdzisław Brudnicki, ks. dr Ireneusz St. Bruski – sekretarz, Wiesław Budzyński, red. Romuald Karaś, Roman Kirilenko, prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz – przewodniczący, red. Mirosław Prandota, dr hab. Kazimierz Świegocki, Jan Tetter, red. Stefan Truszczyński i hm. Wiesław Turzański.
W związku z sytuacją epidemiologiczną w kraju, Gala wręczenia Nagród odbędzie się 17 czerwca 2022 roku (piątek) o godz. 17:00 w warszawskim Domu Literatury (Krakowskie Przedmieście 87/89).
25 listopada, w przeddzień rocznicy urodzin Witolda Hulewicza, odbyło się spotkanie poświęcone projektowi realizowanemu przez Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza pt. „Poezje Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza”.
W spotkaniu, które odbyło się w Domu Literatury w Warszawie wzięły udział osoby zainteresowane twórczością Rilkego. O postaci Rainera Marii Rilkego mówił red. Romuald Karaś, autor przedmowy do książki, która ukaże się w ramach projektu realizowanego przez Stowarzyszenie dzięki finansowemu wsparciu ze środków Ministra Kultury, dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
O samym projekcie zaś mówił jego koordynator dr Ireneusz St. Bruski. W dyskusji wzięli udział m.in. dr hab. Kazimierz Świegocki, red. Stefan Truszczyński, red. Jerzy Biernacki, Wiesław Budzyński.
Projekt „Poezje Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza” realizowany jest do końca bieżącego roku. W sposób szczególny podkreślone są dwie rocznice, które przypadają w 2021 roku: 80. rocznica śmierci Witolda Hulewicza (+12 VI 1941) i 95. rocznica śmierci Rainera M. Rilkego (+29 XII 1926). Na dzień 29 grudnia zaplanowano premierę przygotowywanej publikacji.
AJ
Spotkanie odbyło się w ramach zadania: Poezje Rulkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza, realizowanego ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
W bieżącym roku z okazji 95. rocznicy śmierci Rainera Marii Rilkego (1857-1926) Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza przygotowuje do druku wybór poezji tego wybitnego austriackiego poety, reprezentanta liryki symbolicznej, prekursora egzystencjalizmu.
Jubileuszowa edycja obejmie Księgę Godzin oraz wybór wierszy m.in. z takich zbiorów, jak Księga Obrazów, Wiersze nowe, Nowe wiersze część druga czy Sonety Orfeusza.
Zamieszczone wiersze będę w tłumaczeniu przyjaciela Rilkego – poety, tłumacza i wydawcy Witolda Hulewicza (1895-1941).
Wydanie książki dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego fundusze celowego.
Patronat medialny nad jubileuszową edycją objęło Czasopismo Kulturalno-Społeczne „Ostoja. Sztuka • Literatura • Społeczeństwo” (Berlin-Warszawa-Wilno), portal internetowy „Się Myśli” i “Kultura i Biznes”, Oddział Warszawski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Fundacja Niezależny Fundusz Kultury „PolCanArt”.
