Nagroda im. Witolda Hulewicza

Nagroda im. Witolda Hulewicza powstała w 1995 roku, w 100. rocznicę urodzin Witolda Hulewicza (1895-1941), za zgodą i przy wsparciu Jego najbliższych: córki Agnieszki i jej męża Romana Feilla. Corocznie Kapituła Nagrody powołuje Jury i przyznaje nagrody w szeroko rozumianych dziedzinach twórczości, działań społecznych i gospodarczych, jakie uprawiał Witold Hulewicz. 

Nagroda im. Witolda Hulewicza ma też wspierać środowisko literatów polskich, działających na Wileńszczyźnie, dla której tak wiele zdziałał autor Miasta pod chmurami. Nagrody mają formę wyróżnień honorowych, lecz troską Kapituły jest znajdowanie fundatorów, wspomagających materialnie laureatów. 

W skład pierwszej Kapituły Nagród, powołanej w styczniu 1995 roku, weszli: Agnieszka Feillowa z domu Hullewiczówna – córka Patrona, autorka książki o Ojcu pt. Rodem z Kościanek, Lesław M. Bartelski – pisarz, żołnierz Armii Krajowej, biograf pokolenia Kolumbów, wiceprezes Zarządu Głównego ZLP, Zbigniew Jerzyna – poeta, dramaturg i eseista, Romuald Karaś – reporter i wydawca, inicjator powołania Nagrody, Aleksander Rowiński – pisarz, redaktor, wydawca i Barbara Wachowicz – pisarka i publicystka, mistrzyni pięknego słowa.

Obecnie Kapitułę Nagrody im. Witolda Hulewicza tworzą: ks. dr Ireneusz St. Bruski – prezes Stowarzyszenia i przewodniczący Kapituły, Joanna Pogórska – sekretarz Stowarzyszenia i dr hab. Kazimierz Świegocki – przewodniczący Jury.