Kategorie
Aktualności Gala Nagród im. Witolda Hulewicza Nagroda im. Witolda Hulewicza

Posiedzenie Jury i Kapituły Nagrody

25 XI 2021: Posiedzenie Jury i Kapituły Nagrody

 

25 listopada 2021 roku, w przeddzień 126. rocznicy urodzin Witolda Hulewicza, w warszawskim Domu Literatury odbyło się posiedzenie Jury i Kapituły Nagrody im. Witolda Hulewicza.

 

Omówiono propozycje kandydatów i zatwierdzono laureatów tegorocznej, XXVI edycji Nagród, przedstawionych przez sekretarza Jury.

 

W poszczególnych kategoriach Nagrodę otrzymają:

 

Wielką Nagrodę Honorową im. Witolda Hulewicza za wierną służbę PolsceAndrzej Pityński (nagrodę przyznano pośmiertnie).

 

Wielką Nagrodę im. Witolda Hulewicza za całokształt twórczości poetyckiej Ernest Bryll.

 

Grand Prix Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2021 prof. Krzysztof Dybciak za działalność naukową.

 

Nagroda Honorowa im. Witolda Hulewicza za rok 2021 powędruje w trzy miejsca naszego kraju, a otrzymają ją: Włodzimierz Bodnar wraz z Zespołem Przychodni OPTIMA z Przemyśla za oddanie w walce o zdrowie i życie Polaków w czasie pandemii; Małgorzata Niczuk z Olsztyna za promocję kultury i sztuki oraz mecenat nad twórcami oraz Zbigniew Walczak – wójt Gminy Jarocin i Rada Gminy Jarocin – za decyzję o przyjęciu pomnika „Rzeź Wołyńska” Andrzeja Pityńskiego upamiętniającego ofiary ludobójstwa Polaków na Kresach Wschodnich i wystawieniu go przy Via Carpatia.

 

Tradycyjne Nagrody imienia wybitnego Polaka i poety, wydawcy, tłumacza, współtwórcy Polskiego Radia w Wilnie, patrona Stowarzyszenia i Nagrody za rok 2021 otrzymają: Leszek Bednarczuk z Krakowa w dziedzinie literatury; Małgorzata Chomicz z Perugii w dziedzinie sztuk plastycznych; Krystyna Gucewicz-Przybora z Mińska Mazowieckiego za działalność na polu kultury w połączeniu z troską o drugiego człowieka; Anna Mieszczanek z Warszawy zatwórczość publicystyczną, Joanna Pogórska z Tarnowa koło Garwolina za działalność społeczną, Andrzej Suchcitz z Londynu w dziedzinie nauk historycznych; Witold Zych z Tarnobrzega za promocję twórczości Mistrza Pityńskiego, w tym edycję dzieła albumowego pt. Andrzej Pityński. Rzeźbiarz; Witold Żylicz z Gdańska za ochronę spuścizny rodu Hulewiczów.

 

Za rok 2021 roku została również przyznana Nagroda Młodych im. Witolda Hulewicza, otrzymają ją pochodzące z Radomia studentki i wolontariuszki: Małgorzata Jaroszek i Joanna Jaroszek – zaangażowane w działalność Instytutu Myśli Schumana  w Polsce, m.in. w ramach projektów „Wigilia Bez Granic”, „Wielkanoc Bez Granic”, „Życie Bez Granic”.

 

Kapitułę Nagrody im. Witolda Hulewicza tworzą: Aleksander Barszczewski, red. Jerzy Biernacki – sekretarz, ks. dr Ireneusz St. Bruski, red. Romuald Karaś – przewodniczący, Zbigniew Majewski i prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz. W skład tegorocznego Jury Nagrody weszli: red. Jerzy Biernacki, Jan Zdzisław Brudnicki, ks. dr Ireneusz St. Bruski – sekretarz, Wiesław Budzyński, red. Romuald Karaś, Roman Kirilenko, prof. dr hab. Mikołaj Melanowicz – przewodniczący, red. Mirosław Prandota, dr hab. Kazimierz Świegocki, Jan Tetter, red. Stefan Truszczyński i hm. Wiesław Turzański.

 

W związku z sytuacją epidemiologiczną w kraju, Gala wręczenia Nagród odbędzie się 17 czerwca 2022 roku (piątek) o godz. 17:00 w warszawskim Domu Literatury (Krakowskie Przedmieście 87/89).

isb

Kategorie
Aktualności

Odszedł bp Józef Zawitkowski

29 X 2020: Odszedł biskup Józef Zawitkowski


29 października 2020 roku odszedł do wieczności  biskup Józef Zawitkowski z Łowicza, laureat Nagrody im. Witolda Hulewicza, przyznawanej przez Stowarzyszenia im. Hulewicza.


Biskup Józef Zawitkowski 26 maja 1990 został mianowany biskupem pomocniczym w archidiecezji warszawskiej. Sakrę biskupią otrzymał kilka dni później w Łowiczu. Dwa lata później został biskupem pomocniczym pierwszego biskupa łowickiego Alojzego Orszulika.


Józef Zawitkowski przyszedł na świat 23 listopada 1938 w Wale. Pochodził on z chłopskiej, bardzo religijnej rodziny. Jednym z ulubionych motywów kazań duchownego nazywanego „złotoustym biskupem” było poszanowanie pracy na roli oraz przywiązanie do ziemi ojczystej i szacunek dla chleba.


Biskup Zawitkowski w 1956 roku wstąpił do warszawskiego seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie odebrał sześć lat później 1962 z rąk prymasa Stefana Wyszyńskiego. Ksiądz biskup ukończył też studia muzyczne w Instytucie „Musica Sacra” w Aninie oraz muzykologię na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Podczas swojej kapłańskiej drogi był wikariuszem w Krośniewicach, Legionowie oraz w dwu stołecznych parafiach: Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie i Świętego Zygmunta na Bielanach. Łowicki biskup pracował także w Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. Pod koniec lat 70. XX wieku został proboszczem parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w podwarszawskich Gołąbkach.


Od 1980 wygłaszał homilie podczas Mszy św. transmitowanych z kościoła Świętego Krzyża w Warszawie przez I Program Polskiego Radia. Do 2006 wygłosił blisko 140 kazań. W 1981 otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1985 został mianowany kanonikiem gremialnym prymasowskiej kapituły kolegiackiej w Łowiczu. Z Łowiczem związał się na trwałe w 1984 roku, gdy otrzymał stanowisko proboszcza ówczesnej kolegiaty łowickiej, która obecnie jest bazyliką mniejszą.


26 maja 1990 został mianowany biskupem pomocniczym w archidiecezji warszawskiej. Sakrę biskupią otrzymał kilka dni później w Łowiczu jako biskup tytularny Ausany. Święcenia biskupie otrzymał 9 czerwca 1990 roku. Udzielił mu ich kard. Józef Glemp, któremu asystowali Damian Zimoń, biskup diecezjalny katowicki, i Władysław Miziołek, biskup pomocniczy warszawski. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Servus et filius ancillae (Jam sługa Twój, syn służebnicy). W latach 1990-1992 piastował urząd wikariusza generalnego. Rezydował w Łowiczu jako tamtejszy wikariusz biskupi, pozostając proboszczem parafii kolegiackiej.


25 marca 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym dla nowo utworzonej diecezji łowickiej. W diecezji objął urząd wikariusza generalnego, a także przewodniczącego Wydziału Duszpasterskiego, Wydziału Nauki Katolickiej i Wydziału Spraw Zakonnych. Został ponadto członkiem Komisji Organistowskiej, a także rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. 9 grudnia 2013 roku papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji łowickiej. W Konferencji Episkopatu Polski w latach 90. był członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego, w ramach której pełnił funkcję przewodniczącego Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej. W roku 2008 został opiekunem duchowym Związku Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” w Polsce.


Publikował pod pseudonimem ks. Tymoteusz. Autor m.in. modlitewników: Panie mój i Tobie, Panie, zaufałem, bajek Dawno, dawno temu, a także książek: Będę z Panem gadał, Trzymaj się!, To jest Ktoś! Za swą twórczość literacką został laureatem Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Franciszka Karpińskiego (1998, Nagrody specjalnej im. Włodzimierza Pietrzaka, Nagrody im. ks. prof. Janusza Pasierba (2004), a także Feniksa Specjalnego (2012), wyróżnienia przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich.


W 2007 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 26 listopada 2012 roku został laureatem Wielkiej Nagrody Honorowej im. Witolda Hulewicza. Postanowieniem prezydenta RP Lecha Wałęsy z 31 sierpnia 1995 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Biskup Józef Zawitkowski był honorowym obywatelem m. in. Łowicza, Skierniewic i Rawy Mazowieckiej.